Het taboe
Verminkt voor het leven
Het wegsnijden van (een deel van) het uitwendige geslachtsorgaan gebeurt vaak met een glasscherf of bot scheermesje dat zonder sterilisatie bij verschillende meisjes wordt gebruikt. Deze handelingen gebeuren in zeer onhygiënische omstandigheden waardoor heel wat jonge meisjes sterven aan infecties of bloedverlies. Zij die het overleven, verliezen niet enkel hun waardigheid, maar kampen levenslang met fysieke en psychische pijnen en leiden in de meeste gevallen een onderdrukt leven in de schaduw van hun echtgenoot. Heel wat vrouwen en meisjes ondergaan hun lot in stilte en spelen geen enkele rol in de maatschappij.
En dat terwijl landen waar vrouwen een actieve rol spelen in de economie hebben rijker zijn en een stabieler economisch klimaat hebben.
Empowerment van vrouwen is het doeltreffendste instrument voor ontwikkeling.
Vrouwenbesnijdenissen worden uitgevoerd in de volgende landen:
Afrika
- Ethiopië,
- Egypte,
- Kenia,
- Somalië
- Burina Faso
- …
Azië
- Indonesië,
- Iran,
- Irak,
- Yemen,
- Oman
- …
Zuid-Amerika
- Colombia
- Peru
- …
De traditie die doorbroken moet worden
In bovengenoemde landen, of bepaalde regio’s ervan, wordt geloofd dat als meisjes niet besneden zijn, hun familie nooit een man voor haar zal vinden. Zo zal ze buiten de samenleving vallen en haar familie ten schande brengen.
De druk op ouders is dan ook heel hoog. Als de moeder al aangeeft haar dochter niet te willen laten besnijden, wordt de beslissing vaak boven haar hoofd genomen door haar man of familie. Er zijn verhalen bekend van moeders die weigerden hun dochter te laten besnijden, waarbij het meisje eenvoudigweg door familie werd meegenomen om besneden te worden buiten de wil van de moeder om.
Ook in Europa
Die besnijdenisceremonies die een feest zijn voor de hele gemeenschap, behalve voor de slachtoffers, gaan in heel wat culturen op bepaalde momenten in het jaar door. Daarom vluchten sommige meisjes die periode van huis weg of worden weggestuurd door hun moeder.
Sommige moeders vertrekken met hun dochter en trekken zelfs naar Europa. Ook daar zijn ze nooit 100% veilig, want telkens ze terug naar het thuisland gaan, bestaat de kans dat de familie het meisje alsnog laat besnijden.
Andere families emigreren om andere redenen en nemen zo hun traditie mee.
Er zijn gevallen bekend, zelfs in België, dat de familie het meisje in Europa laat besnijden. Meer informatie over genitale verminking bij vrouwen vind je op deze website: https://gams.be/
Genitale verminking bij vrouwen heeft geen enkele goede reden
Jaarlijks gaan zoveel jonge meisjes door een hel en dat allemaal in het teken van ‘traditie’. De traditie om een goede (lees: trouwe) vrouw te zijn voor hun echtgenoot. Een echtgenoot die hen vaak door familie wordt opgedrongen. Eens ze getrouwd is, stelt een besneden vrouw in de maatschappij niets meer voor.
Vrouwenbesnijdenis heeft niets te maken met religie. Laat staan dat het enig medisch nut heeft. Het is een puur onderdrukkingsmiddel van de vrouw.
De pijnen die de meisjes moeten doorstaan zijn hels. Sterven ze als gevolg van de onhygiënische omstandigheden waarin de praktijken worden uitgevoerd? Dan zullen ze wel geen goede vrouw geweest zijn, dan waren ze zwak. De pijn gaat nooit over. Plassen, seks, menstrueren, bevallen, het doet immens veel pijn en is telkens verbonden aan een groot risico van ontstekingen en het openscheuren van de wonde.
Verminkt voor het leven, ieder greintje eigenwaarde ontnomen, geen perspectief of toekomst meer. Dat is het lot van miljoenen jonge meisjes elk jaar.
Het ultieme onderdrukkingsmiddel
Vrouwenbesnijdenis is het ultieme middel om vrouwen te onderdrukken in culturen waar vrouwen niets voorstellen. Een vrouw moet volledig ten dienste staan van haar man. Het is de man die werkt en zijn familie onderhoudt. In vele culturen beslist de man hoeveel echtgenotes hij huwt. De vrouwen zelf hebben over het algemeen geen enkele inspraak.
Omdat vrouwen geen meerwaarde hebben voor hun familie, behalve het nageslacht baren en volledig ten dienste staan van haar man, zijn meisjes in heel wat culturen ook niet gewenst. Waardoor er talrijke gevallen bekend zijn van ongeboren meisjes die zelfs enkele weken voor de bevalling bewust geaborteerd worden omdat ze een meisje zijn. Vrouwelijke baby’s belanden in sommige landen meer dan eens letterlijk op de vuilnisbelt.
Eens een meisje besneden wordt, heeft ze geen plaats meer in de maatschappij. Ze mag niet meer naar school en niet uit werken. Omdat meer en meer mensen zich inzetten tegen de besnijdenissen, laten ouders hun dochters vaak op erg jonge leeftijd besnijden. Zo is het zeker gebeurd en kan het kind zich op latere leeftijd niet meer verzetten of weglopen.
Vrouwelijke genitale verminking (VGV) weerspiegelt de diepgewortelde ongelijkheid tussen geslachten en is een extreme vorm van discriminatie van vrouwen en meisjes. De praktijk schendt ook hun recht op gezondheid, veiligheid en lichamelijke integriteit, hun recht om gevrijwaard te blijven van foltering en wrede, onmenselijke of onterende behandeling, en hun recht op leven wanneer de procedure tot de dood leidt.
Wat je misschien nog wil weten
- Is genitale verminking dan niet bij wet verboden? Vaak wel. In Kenia bijvoorbeeld zijn de praktijken verboden. De besnijdsters worden na de ceremonie dan ook opgepakt en belanden in de gevangenis. Je leest het goed: ná de ceremonies. Vrouwenbesnijdenis zit zo in de cultuur ingebakken, dat de bevolking het ritueel met man en macht beschermt. De mannen en jongens van de gemeenschap bewaken de plek waar de ceremonie plaatsvindt gewapend met stokken en vaak onder invloed van drugs en alcohol. Het gaat er agressief aan toe als instanties die de ceremonie willen stopzetten worden opgemerkt. De politie is onderbemand en kan op dat moment dus weinig doen.
- Wanneer en waar gaan die besnijdenisceremonies door? Dat is sterk afhankelijk van land tot land. In Kenia gaan de ceremonies om de 2 jaar door gedurende enkele weken in de maand december. Van heinde en ver worden meisjes door hun familie naar de ceremonieplaatsen gebracht. Nadien moeten de meisjes quasi onmiddellijk op eigen kracht te voet het hele eind terug naar huis stappen. Die tocht bekopen sommigen met hun leven.
- Zijn de meisjes dan wel veilig in het vluchthuis van Tobias en Amina? Omdat besnijdenissen in Kenia op een specifiek moment doorgaan, vluchten de meisjes enkel die periode naar het vluchthuis. Daar worden ze opgevangen, krijgen ze te eten en blijven ze slapen. Uiteraard is ook bewaking nodig om de familie buiten te houden. Hiervoor wordt de politie ingeschakeld die betaald moeten worden voor hun diensten. Na de periode van de besnijdenisceremonie gaan de meisjes over het algemeen terug naar huis.
Podcast
Aflevering 6
Wrap up van seizoen 1 - In gesprek met Podcast manager Steffie Blanckaert.In deze voorlopig laatste aflevering ga ik in gesprek met Steffie Blanckaert van Tip Top Flow. Als podcastmanager werkte zij achter de schermen in stilte mee aan dit project. Steffie heeft dus...
Aflevering 5
Geen ver-van-ons-bedshow - In gesprek met Mawda Abbas van GAMS.Ergens in de drukte van de stad Antwerpen vind je één van de meest recente filialen van GAMS België (GAMS = Groupe pour l'Abolition des Mutilations Sexuelles of Groep voor de afschaffing van vrouwelijke...
Aflevering 4
Het gaat om zelfbeschikkingsrecht - In gesprek met Assita Kanko. Voor deze aflevering trok ik naar het Europees parlement en ging er in gesprek met Assita Kanko: auteur, politica, Europarlementslid en voorvechtster voor de vrijheid en het geluk van vrouwen. Ze...